Łętowo

dawniej: Lanthowo, Latovo, Lentow – nazwa dzierżawcza od nazwy osobowej Łęt lub staropolskiego „pręt”. Łętowo, własność benedyktynów płockich w ziemi wyszogrodzkiej, wspomniane jest po raz pierwszy w 1251 r – biskup Andrzej przyznał dziesięcinę opactwu św. Wojciecha w Płocku. Kościół i parafia powstały prawdopodobnie w 2 poł. XIII lub na początku XIV wieku. Pierwsza pisana wzmianka o kościele – rok 1333. W 1444 Bolesław IV księże mazowiecki nadaje wsi prawo niemieckie. Kolejny kościół zbudował w 1568 opat i oficjał płocki Paweł Kaleck. Przebudowany w 1779 przez dodanie kamiennej podmurówki.

W 1827 Łętowo to własność rządowa. W roku 1884, oprócz kościoła we wsi funkcjonują szkółka elementarna i karczma rządowa. Następne przebudowy kościoła: w 1890 wzniesiono wieżę – dzwonnicę, 1947 – 49 kapitalny remont, przebudowa prezbiterium. W roku wykonano 1958 nową polichromię. Kościół p.w. św. Jana Chrzciciela jest orientowany, drewniany, konstrukcji zrębowej, oszalowany, złożony z prostokątnej nawy i prosto zamkniętego prezbiterium. Kaplice prostokątne, od zachodu wieża na rzucie kwadratu. Dachy dwuspadowe, kryte blachą, na wieży hełm namiotowy z kulą i krzyżem, nad prezbiterium ośmioboczna wieżyczka z cebulastym hełmem krytym blachą. Wyposażenie – barokowe i późniejsze.